Η κατασκευή του χωρίστηκε σε τρία μέρη και χρειάστηκαν συνολικά 25 γενιές για να ολοκληρωθεί. Η πρώτη φάση της κατασκευής του έγινε την περίοδο 2950-2900 π.Χ. όπου δημιουργήθηκε ο κύκλος της κατασκευής, διαμέτρου 100 μέτρων και τοποθετήθηκαν ξύλα σε 56 τρύπες που δημιουργήθηκαν γύρω από την περιφέρεια του κύκλου. Η δεύτερη φάση κάλυψε την περίοδο 2900-2400 π.Χ. όπου τοποθετήθηκαν οι πρώτες πέτρες και δημιουργήθηκε και το κέντρο του μνημείου με την τοποθέτηση ξύλων. Τέλος στην Τρίτη φάση που διήρκησε μεταξύ 2550-1600 τοποθετήθηκαν και οι υπόλοιπες πέτρες και πήρε την σημερινή του μορφή. Πάντως η χρήση του εγκαταλήφθηκε γύρω στο 1400 π.Χ.
Ξαναχρησιμοποιήθηκε στο μεσαίωνα για ιεροτελεστίες των δρυίδων και πιο ύστερα στις μέρες για διάφορα ετήσια φεστιβάλ Pop/rock και σαν μέρος για εκδρομές.Τέλος απαγορεύτηκε η προσέλευση του κοινού από το 1978 και μετά λόγω καταστροφής του μνημείου. Παρατηρήθηκε πτώση και καταστροφή των πετρών μέχρι και γκράφιτι πάνω σε αυτές. Οι μόνοι πλέον που έχουν πρόσβασει είναι οι δρυίδες και αυτοί μόνο για συγκεκριμένες μέρες το χρόνο.
Ο τρόπος με τον οποίο μεταφέρθηκαν οι πέτρες και τοποθετήθηκαν στις θέσεις τους, έχει προβληματίσει τους επιστήμονες και τους ιστορικούς κατά καιρούς. Υπήρχαν συνολικά περίπου 60 πέτρες όπου η μεγαλύτερη από αυτές είχε ύψος 6,7 μέτρα πάνω από τη γη (και επιπλέον 2,4 θαμένα). Επίσης ζύγιζαν μέχρι 45 τόνους και η κοντινότερη πηγή βρισκόταν σε απόσταση 30 χιλιομέτρων. Μερικοί υποστηρίζουν ότι σύρανε τις πέτρες πάνω σε κυλινδρικά ξύλα μέχρι ενός σημείου μετά τα μεταφέραν μέσω ποταμού και ύστερα πάλι τις σύρανε. Εχγείρημα που για την εποχή του εκτός από το μεγάλο βαθμό δυσκολίας που θα είχε απαιτούσε και άρτια οργάνωση. Στη συνέχεια για να τοποθετηθεί μία πέτρα στην θέση της χρειάζονταν περίπου 600 άντρες και καλός συγχρονισμός, πράγμα εξίσου δύσκολο. Τέλος αυτό το εγχείρημα έγινε σε μία πολύ μεγάλη χρονική περίοδο.Πράγμα που σημαίνει ότι τα άτομα που πήραν μέρος στην κατασκευή του ενναλάσσονταν, κάτι που δυσκόλευε ακόμα πιο πολύ την οργάνωση της όλης επειχήρησης. Οι επιστήμονες πέρα από τις εικασίες δεν έχουν κάτι χειροπιαστό στο οποίο να μπορούν να βασιστούνε και να κατανοήσουν πως δημιουργήθηκε όλο αυτό το οικοδόμημα.
Φυσικά υπάρχουν και κάποιοι μύθοι που διασώζονται στις μέρες μας γύρω από την δημιουργία του Stonehenge. Ο κυριώτερος μύθος λέει ότι ο βασιλιάς των βρεταννών Aurelius(και πατέρας του βασιλιά Αρθούρου) ήθελε να φτιάξει ένα μνημείο στην τοποθεσία που είχαν θαφτεί 300 ευγενείς που είχαν σφαγιαστεί από Σάξονες στρατιώτες. Τότε ο βασιλιάς συμβουλεύτηκε το μάγο Μέρλιν που θα μπορούσε να βρει ένα τέτοιο μνημείο, και ο μάγος του απάντησε ότι υπάρχει ένα βουνό στην Ιρλανδία όπου υπάρχει ένας κύκλος από γιγάντιες πέτρες που λέγονταν ΄΄Ο Κύκλος των Γιγάντων”, γιατί πιστεύεται ότι τις είχαν μεταφέρει από την Αφρική οι γίγαντες. Αυτές οι πέτρες ο μύθος λέει ότι είχαν την ικανότητα να γιατρεύουν. Ο βασιλιάς προσπάθησε να μεταφέρει τις πέτρες χωρίς επιτυχία, οπότε ο μάγος Μέρλιν χρησιμοποιώντας την μαγεία του της μετέφερε πετώντας και τις τοποθέτησε στην πεδιάδα Salisbury.
Ένας άλλος μύθος, όπου θέλει να δείξει πως συνδέονατι διαβολικές δυνάμεις με αυτό το μέρος, λέει ότι ο διάβολος αγόρασε κάτι μαγικές πέτρες από μια Ιρλανέζα γυναίκα. Τις μεταφέρει μέσω αέρος στην πεδιάδα του Salisbury όπου εκεί προκαλεί ένα ολόκληρο χωριό να τις μετρήσει παρουσιάζωντας τις σε αυτούς με την μορφή ενός πολύ περίεργου γρίφου.Ο αρχηγός του χωριού του λέει ότι είναι πολλές για να τις μετρίσει, και αυτό βασίζεται επίσης σε έναν άλλο μύθο που λέει ότι είναι αδύνατον κάποιος να μετρίσει όλες τις πέτρες. Τότε ο διάβολος νευρίασε και πέταξε μια πέτρα εναντίον του αρχηγού και τον χτυπάει. Παρόλα αυτά ο αρχηγός του χωριού δεν παθαίνει τίποτα και η πέτρα μένει σφυνωμένη στο έδαφος και ονομάζεται από τότε Heel Stone.
Ποιοι το έχτισαν αυτό το μεγαλολιθικό μνημείο και για πιο σκοπό μας είναι άγνωστο. Οι θεωρίες για το ποιοι το κατασκεύασαν εμπλέκουν τους δρυίδες, τους Έλληνες, τους Φοίνικες και τέλος τους ’τλαντες. Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι οι δρυίδες το κατασκεύασαν σαν ένα τόπο λατρείας. Όμως πολλοί υποστηρίζουν ότι οι δρυίδες έφτασαν στην Γυραιά Αλβιώνα μαζί με την κέλτικη θρησκεία 2000 χρόνια μετά την κατασκευή του Stonehenge και ότι ακόμα οι δρυίδες λατρεύουν τη φύση με ναούς στα δάση και όχι με πέτρινα μνημεία. Οι σύγχρονοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι το αρχικά το κατασκεύυασαν οι νεολιθικοί άνθρωποι και ύστερα συνέχισαν την κατασκευή τους οι διάφοποι ντόπιοι που είχαν εγκατασταθεί εκεί.
Παρόλο που καμιά θεωρία για τη χρήση του δεν έχει αποδειχτεί, είμαστε σίγουροι ότι δεν χτίστηκε τυχαία(για πιο λόγο άλλωστε να μπούνε σε τόσο κόπο). Οι λόγοι που πιστεύουμε ότι χτίστηκε ποικίλουν από ανθρωποθυσίες μέχρι την αστρονομία. Πολλοί πιστεύουν ότι χτίστηκε σαν τόπος λατρείας και τελετουργειών θεοτήτων που σχετίζονται με τη γη. ’λλοι σαν έναν ναό που ήταν αφιερωμένος στι θεό ήλιο. Ενώ άλλοι σαν ένα νεκροταφείο για να θάβονται τα σημαντικά μέλη της κοινωνίας. Υπάρχουν πάνω από 400 τάφους που περικυκλώνουν το μνημείο, μέσα σε αυτούς βρέθηκαν χρυσοί θώρακες και άλλα πολύτιμα αντικείμενα. Μπορεί όμως να θάφτηκαν εκεί γιατί το μέρος ήταν ιερό ή πιστεύαν ότι είχε κάποια άλλη δύναμη(όπως οι χριστιανοι έχουν τα νεκροταφεία τους κοντα στους ναούς). ’λλοι πιστεύουν ότι κατασκευάστηκε σαν ένας οδηγός για τους ουρανούς, ώστε να ξέρουν οι άνθρωποι πότε αλλάζουν οι εποχές(με το θερινό και το χειμερινό ηλιοστάσιο) και για τις εκλείψεις του ήλιου και της σελήνης. Ένα είναι σίγουρο, όσοι έλεγχαν το Stonehenge είχαν μεγάλη δύναμη. Θεωρήται το πρώτο αστρονομικό παρατηρητήριο στην ιστορία του ανθρώπου στο οποίο σημειώνονται συγκεκριμένα γεγονότα. Ουσιαστικά χρησιμεύει σαν αστρονομικό ημερολόγιο για το φεγγάρι και τη σελήνη. Υπάρχουν τέλος και αυτοί που πιστεύουν ότι αντικατοπτρίζει έναν άντρα και μια γυναίκα.
Το πιο περίεργο πάντως με τη κατασκευή του Stonehenge είναι ότι κατά το θερινό ηλιοστάσιο στις 21 Ιουλίου(τότε έχουμε την πιο μεγάλη μέρα) όπου ο ήλιος ανατέλει κατά μήκος της Heel Stone και όταν φτάσει στο υψηλότερο σημείο του μοιάζει σαν να ισορροπεί πάνω στην πέτρα δημιουργώντας μία σκιά που εκτείνεται μέχρι το κέντρο του μνημείου. Το ίδιο συμβαίνει και στο χειμερινό ηλιοστάσιο προς την αντίθετη μεριά όμως. Αυτό πιστεύεται ότι συνδέεται με διάφορες θρησκευτικές τελετές.
Όσοι πάντως επισκέφτηκαν και είδαν το μνημείο από μακριά ένοιωσαν ένα δέος να τους κυριεύει και μια ατμόσφαιρα μυστηρίου και μαγείας να τους τυλίγει. Ίσως από αυτά τα συναισθήματα να γεννήθηκε ο μύθος που λέει ότι σε αυτό το σημείο βρίσκονται οι πύλες από τις οποίες προήλθαμε αρχικά και ότι κάθε 5000 χρόνια κάποιος προσπαθεί να ανοίξει μία από αυτές και γι΄αυτό το λόγω φέρνει μια μεγάλη και τρομερή καταστροφή.
metafysiko.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου