Ο μύθος της Robert Doll:
Όταν μιλαμε για στοιχιωμενες κούκλες, η Robert Doll είναι αναμφισβήτητα η πιο διάσημη της Αμερικης.Αυτη η κουκλα στο Key West ηταν η πηγη εμπνευσης για το Chucky στο Child’s Play.
Η κουκλα «Robert» ανήκε στον ζωγράφο και συγγραφέα Robert Eugene Otto που εμενε στο
στο Key West. Το 1906, μια καμαριέρα φέρεται να έδωσε την κούκλα στον Robert και, στη συνέχεια, καταράστηκε το παιχνίδι αφου οι γονείς του Robert την δυσαρέστησαν. Λίγο μετάτην απολυση της, παράξενα γεγονότα άρχισαν να συμβαινουν στην οικια Otto.
Ο πιτσιρικάς Robert απολαμβάνε να μιλάει στη συνονόματη κούκλα του, και το λοιπό προσωπικό επέμενε ότι άκουγε την κούκλα να μιλάει πίσω. Υποστήριζαν επίσης οτι η κούκλα μπορούσε να αλλάζει εκφράσεις κατά βούληση και να μετακινείται στο σπίτι μόνο της. Οι γείτονες ανέφεραν πως έβλεπαν την κούκλα να κινείται απο παράθυρο σε παράθυρο όταν η οικογένεια Οtto έλειπε, και το υπηρετικό προσωπικό της οικογένειας Otto ανέφερε πως άκουγε μανιακά γέλια που προέρχονταν από το παιχνίδι.
η κουκλα «Robert» ¨στοιχιωνε πολλά παιδιά κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά τη νύχτα ασχολουταν με τον νεαρο Robert Otto. Το αγόρι θα συνηθιζε να ξυπναει στη μέση της νύχτας, ουρλιάζοντας από το φόβο, καθως βαριά έπιπλα στο δωμάτιό του έπεφταν στο πάτωμα. Όταν οι γονείς του, απαίτουσαν να μάθουν τι συνέβη, η απάντηση του Ρομπερτ ήταν πάντα η ίδια: «ο Robert το έκανε! Ήταν ο Robert. «
Ο Robert Otto πέθανε το 1974, και η περιβόητη κούκλα του βρίσκεται Fort East Martello Museum στο Key West.Ο μυθος λεει πως η κουκλα καταριέται οποιον δεν παίρνει την άδεια για να την φωτογραφίσει, την οποια άδεια ο «Robert«χορηγει με ελαφριά κλίση του κεφαλιού του.Οι επισκέπτες που ξεχνούν πάντα ικετεύουν για τη συγχώρεση πραγμα το οποίο εκανε και ο εικονολήπτης από το Travel Channel καθώς ξέχασε να ζητησει αδεια απο τον «Robert» και η HD κάμερα του μυστηριωδώς σταμάτησε να λειτουργεί.
Παρόλο που η κουκλα «Robert» πολλές φορές αποτέλεσε τον τίτλο διάφορων πρωτοσ’ελιδων δεν είναι η μοναδική στο είδος της,εκατοντάδες αναφορές έχουν γίνει για στοιχιωμένες κούκλες και κατάρες σε αυτες.Μια επίσης σοβαρή αναφορά έχει γίνει απο μια μεσήλικη κυρία στο Moundsville ,της Δυτικής Βιρτζίνιας.
Πριν από χρόνια , ανεφερε η γυναίκα οτι είχε μια φίλη στο δημοτικό σχολείο που ονομάζοταν Emily και οι δυο τους πέρναγαν πολύ χρόνο παρεα στο σπίτι της Έμιλι .Οπως αναφερει » Όλο το σπίτι είχε μια περίεργη αίσθηση,μας λεει ομως η σοφίτα ήταν η πιο αποθαρρυντικη.»
« Ειχαν τελειωσει το φτιαξιμο της σοφιτας μα η μυρωδια της θανατιλας περεμενε…>> » Ήταν πάντα κρύα , παρά το ζεστό αέρα που ανεδυε απο τους παρακάτω ορόφους . Η σοφίτα περιείχε τέσσερα μικρά δωμάτια , εκ των οποιων το ένα ήταν εξ ολοκλήρου αφιερωμένο σε κούκλες που προσωπικα πάντα έβρισκα τρομακτικό .
Ένα απόγευμα , τα κορίτσια έπαιζαν με μερικές από τις κούκλες , μέχρι τη στιγμη οπου η γιαγιά της Emily τις φωναξε για γεύμα . Έβαλαν τις κούκλες πίσω στο ράφι και την στιγμη που ηταν ετοιμες να φυγουν η κουκλα εκσφενδονιστηκε. Αυτό ήταν παράξενο , οπως επισης και το γεγονος πως η κουκλα καθισε με εναν τροπο οπου ηταν φυσκως αδυνατον να καθισει. Προβληματισμένη, η γυναίκα επέστρεψε την κούκλα στο ράφι και πήγε κάτω για να φάει . Ωστόσο , αυτό δεν ήταν το τέλος της συνάντησης .
» Αργότερα εκείνη την ημέρα ,η Emily και εγώ παίζαμε στο δάσος δίπλα στο σπίτι της , και εγω κάθισα οκλαδόν κάτω για να πιασω μια όμορφη πέτρα , ««Όταν εκατσα κάτω, ένιωσα κάτι να με σπρώχνει μεσα στην τσέπη μου . Έβαλα το χέρι στην τσέπη , και βρήκα τα δύο μάτια της κούκλα … τα μάτια από την κούκλα που ειχαν πεσει κατω νωρίτερα την ίδια μέρα . Περιττό να πω, τρομοκρατουμαι με κούκλες από τότε . «
kalyterotera.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου