Τα πάντα στη φύση αποτελούνται από άτομα. Τα ραδιενεργά άτομα είναι ασταθή γιατί οι πυρήνες τους έχουν πολλή ενέργεια.
Κατά την εξασθένηση τους σε πιο σταθερές μορφές εκπέμπουν ακτινοβολία (σωματίδια α, β και ακτίνες γ) η οποία αποκαλείται ιονίζουσα γιατί προκαλεί την απόσπαση ηλεκτρονίων από άλλα άτομα δημιουργώντας ιόντα.
Οι ιονίζουσες ακτινοβολίες έχουν πολύ υψηλές συχνότητες και αντίστοιχα μεγάλη ενέργεια, σχέση που αποτυπώθηκε από τον Planck στον τύπο: E=h*v (όπου Ε η ενέργεια, ν η συχνότητα και h η σταθερά του Planck).
Από που δεχόμαστε ραδιενέργεια
55% από το ραδιενεργό αέριο ραδόνιο που αναβλύζεται από διάφορα σημεία του εδάφους
15% από ιατρικές εφαρμογές (ακτινογραφίες, σπινθηρογραφήματα, ακτινοβόληση καρκινικών όγκων κλπ)
11% από ραδιενεργά ισότοπα που υπάρχουν φυσικά στο ίδιο μας το σώμα ή που περνούμε μέσω της τροφής
8% από ραδιενεργά υλικά στο φλοιό της γης
8% από τις κοσμικές ακτινοβολίες (από τον ήλιο και το διάστημα)
3% από καταναλωτικά είδη (πυρανιχνευτές, δομικά υλικά όπως ο γρανίτης, κάπνισμα, μαγείρεμα με φυσικό αέριο κ.α.)
<1 από πυρηνικά εργοστάσια, πυρηνικές δοκιμές, μεταφορά ραδιενεργών υλικών κ.α. Πρόσφατα στατιστικά από τη Γερμανία δείχνουν ότι λόγω της συχνότερης πραγματοποίησης μαστογραφιών, αξονικών τομογραφιών κ.α. η συνολική ποσότητα ραδιενέργειας που δεχόμαστε από τεχνητές πηγές είναι πλέον αντίστοιχη με αυτή από φυσικές πηγές.
Που καταγράφονται συχνά ανεβασμένες τιμές ραδιενέργειας;
Σε δομικά υλικά με υψηλό ποσοστό ραδιενεργών υλικών (π.χ. διάφορα κεραμικά πλακάκια, πάγκοι γρανίτη, τούβλα, τσιμέντο, ελαφρόπετρα, πέτρες από ηφαιστειακή τέφρα, φωσφογύψος κ.α.)
Σε φαγητό με ραδιενεργά κατάλοιπα (π.χ. λαχανικά, γάλα, κρέας και ψάρια που προέρχονται από τις πληγείσες από τη ραδιενέργεια περιοχές στην Ιαπωνία και τις γειτονικές περιοχές - οτιδήποτε έχει παραχθεί μετά τις 12 Μαρτίου 2011).
Σε ρολόγια που φωσφορίζουν, κεραμικά σκεύη, πυρανιχνευτές ιονισμού κ.α.
Στις κουζίνες που λειτουργούν με φυσικό αέριο
Σε νερό από πηγάδια
Κοντά σε πυρηνικά εργοστάσια και αντιδραστήρες, ιδιαίτερα μετά από κάποιο πυρηνικό ατύχημα (για το οποίο ενδεχομένως να μην ενημερωθεί το κοινό – ή να ενημερωθεί πολύ καθυστερημένα όπως έγινε με το ατύχημα του Τσέρνομπιλ).
Σε απόβλητα βιομηχανιών, νοσοκομείων (εφαρμογές πυρηνικής ιατρικής) κ.α.
Σε περιοχές με πολύ ψηλό υψόμετρο (υψηλότερα επίπεδα κοσμικών ακτινοβολιών)
Σε περιοχές με υψηλότερα ποσοστά ραδονίου, θορίου, ουρανίου κ.α. στο υπέδαφος (στην Ελλάδα: Καμμένα Βούρλα, Ικαρία, Νεράιδα Θεσπρωτίας, Καβάλα, Δοξάτο Δράμας, Μύκονος, κ.α.)
Σε σπήλαια, ιαματικές πηγές και ορυχεία
Σε ακτινοδιαγνωστικά εργαστήρια
Σε εργοστάσια τσιμέντου, αλουμίνας και φωσφορικών λιπασμάτων, σε γεωτρήσεις πετρελαίου και σε σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με καύση λιγνίτη κ.α.
Στα αεροπλάνα κατά τη διάρκεια των πτήσεων
Ποιες οι επιπτώσεις υγείας από την έκθεση σε ραδιενέργεια;
Σύμφωνα με την Επιστημονική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τις Επιπτώσεις της Ατομικής Ακτινοβολίας (UNSCEAR)
«Όταν ακτινοβολία περνά μέσα από υλικό, προκαλεί ιονισμό που μπορεί να βλάψει τις χημικές δομές. Εάν το εν λόγω υλικό είναι βιολογικό υλικό (όπως τα κύτταρα που απαρτίζουν τα ανθρώπινα όργανα και ιστούς) και εάν η ζημία εμφανίζεται σε κρίσιμες χημικές ουσίες εντός των κυττάρων (όπως τα μόρια του DNA που αποτελούν τα χρωμοσώματα εντός του πυρήνα του κυττάρου), το κύτταρο μπορεί να υποστεί βλάβη.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το κύτταρο και το DNA υποβάλλονται σε φυσική και χημική βλάβη όλη την ώρα (π.χ. από τις διακυμάνσεις της θερμοκρασίας και διεργασίες οξείδωσης). Ωστόσο, το κύτταρο και το DNA έχουν μηχανισμούς για την αποκατάσταση των ζημιών. Η βλάβη από τη ραδιενέργεια συνήθως θα επισκευαστεί από αυτές τις κανονικές διαδικασίες επισκευής κυττάρων - ή το κύτταρο μπορεί να θυσιαστεί.
Αυτό δεν είναι σημαντικό, εάν η επισκευή τρων βλαβών είναι επιτυχής ή εάν ο αριθμός των κυττάρων που θανατώνονται δεν είναι μεγάλος. Ωστόσο, είναι δυνατόν το DNA να μην διορθωθεί σωστά – στην πλειοψηφία των περιπτώσεων τέτοια μεταλλαγμένα κύτταρα θα πεθάνουν. Ωστόσο, υπάρχει μια μικρή πιθανότητα το κύτταρο να επιβιώσει και η μετάλλαξη στο DNA να αντιγραφεί καθώς το κύτταρο διαιρείται. Αυτό μπορεί να είναι η αρχή μιας διαδικασίας που θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει σε σχηματισμό ενός καρκίνου.
Αυτές οι διάφορες πιθανές επιπτώσεις σε μοριακό, κυτταρικό και ιστών επίπεδο επηρεάζουν το συνολικό αποτέλεσμα ενός ατόμου που εκτίθεται στην ακτινοβολία.Η σοβαρότητα της κάθε άμεσης επίδρασης θα εξαρτηθεί από το συνολικό ποσό της έκθεσης σε ακτινοβολία μέσα σε μια δεδομένη χρονική περίοδο που ονομάζεται δόση ακτινοβολίας.
Εάν ένα άτομο έχει εκτεθεί σε πολύ υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας για σημαντικό χρονικό διάστημα και η συσσωρευμένη δόση είναι υψηλή, ένας μεγάλος αριθμός κυττάρων μπορεί να σκοτωθεί. Αυτό αποτελεί σοβαρή βλάβη στο άτομο που έχει εκτεθεί (π.χ. εγκαύματα στο δέρμα, τριχόπτωση, στειρότητα, βλάβη στα αγγεία συστήματα παραγωγής και το ανοσοποιητικό σύστημα). Ανάλογα με τη δόση, το εκτεθειμένο άτομο μπορεί να αναρρώσει από τους τραυματισμούς, ιδιαίτερα αν υπάρχει καλή ιατρική θεραπεία γρήγορα διαθέσιμη. Όμως σε πολύ υψηλές δόσεις, η ανάρρωση δεν είναι δυνατή, οδηγώντας στο θάνατο σε ημέρες ή εβδομάδες.
Σε χαμηλότερες δόσεις ακτινοβολίας, κάτω από τα επίπεδα που συνδέονται με την πρώιμη έναρξη του τραυματισμού λόγω του θανάτου των κυττάρων, ένας εκτεθειμένος πληθυσμός μπορεί να παρουσιάσει αυξημένη συχνότητα εμφάνισης ορισμένων τύπων καρκίνου, χρόνια με δεκαετίες αργότερα, σε σύγκριση με πληθυσμούς που δεν είχαν εκτεθεί.
Από την άποψη αυτή ιονίζουσα ακτινοβολία είναι καρκινογόνο παρόμοιο με τον καπνό του τσιγάρου και η συχνότητα εμφάνισης καρκίνου αυξάνει στον πληθυσμό ανάλογα με τη δόση ακτινοβολίας που λαμβάνει. Σε επιστημονικές μελέτες σε ζώα, οι κληρονομικές επιδράσεις έχουν παρατηρηθεί, αλλά αυτό δεν έχει ποτέ παρατηρηθεί σε ανθρώπινους πληθυσμούς, αν και μπορούμε να υποθέσουμε ότι πιθανώς συμβαίνει και στους ανθρώπους σε μικρό βαθμό».
πηγή homeviology
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου