Για τον Αργύρη Αποστόλου τα πράγματα είναι απλά και ο κανόνας ο εξής ένας: όταν τίθεται θέμα επιβίωσης δεν υπάρχουν ταμπού. «Παλιότερα, το να ασχοληθεί ένας ηθοποιός και με κάτι άλλο πέρα από την τέχνη του φαινόταν περίεργο. Τώρα πλέον, που οι δουλειές έχουν περιοριστεί, είναι κάτι που το κάνουν όλοι», λέει και συνεχίζει: «Αλλος δουλεύει σε πιτσαρία, άλλος σε καφέ και άλλος κάνει τον κονφερασιέ σε παιδικά πάρτι. Εγώ εργάζομαι σε βενζινάδικο της Νίκαιας γιατί δεν ήθελα να έχω κάθε σεζόν το άγχος του τι θα προκύψει».
Εξάλλου, η οικονομική άνεση προσφέρει τη δυνατότητα μιας πιο ελεύθερης καλλιτεχνικής επιλογής, κάτι που ο 29χρονος Αργύρης Αποστόλου το έχει καταφέρει. Είναι το αγόρι που εμφανίζεται γυμνό στην παράσταση «Sex Revolution», την οποία σκηνοθετεί ο Χάρης Ρώμας: «Η ιδέα του γυμνού ξεκίνησε από την αφίσα. Οταν είδαμε με τον Χάρη ότι υπήρχε ανταπόκριση, καθώς συγκέντρωσε τα βλέμματα του κόσμου, αποφασίσαμε να εντάξουμε μια μικρή δόση γυμνού και στο θεατρικό. Δεν είχα πρόβλημα με αυτό. Οταν υπάρχει υψηλή αισθητική, δεν βρίσκω τον λόγο γιατί να μην το κάνεις», μας λέει.
Τη στιγμή, πάντως, που εμφανίζεται στη σκηνή του θεάτρου «Eν Αθήναις» με αδαμιαία περιβολή τα σχόλια από κάτω δίνουν και παίρνουν: «Αλλος σχολιάζει τους γραμμωτούς μυς μου και άλλος την τόλμη μου. Οι πιο ντροπαλές κυρίες αρκούνται απλώς σε ένα… επιφώνημα». Τα υπέροχα κορμιά κόποις κτώνται και ο Αργύρης Αποστόλου, ως γνήσιος λάτρης του μποξ, το γνωρίζει καλά. Οταν, ωστόσο, δεν βρίσκεται σε κάποιο γυμναστήριο, φτιάχνει ξυλόγλυπτα και ζωγραφίζει. «Είμαι γεννημένος στη Νίκαια, σε μια οικογένεια όπου ο πατέρας ασχολούνταν με τους καυστήρες και επομένως δεν υπήρχε ιδιαίτερη καλλιτεχνική παιδεία», παραδέχεται και συνεχίζει: «Εγώ, όμως, είχα από μικρός λατρεία σε οτιδήποτε είχε να κάνει με την τέχνη. Στα 18 μου αποφάσισα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός, γι’ αυτό και γράφτηκα στη σχολή του Βασίλη Διαμαντόπουλου».
Στη συνέχεια ήρθαν οι πρώτες προτάσεις. Εχει κάνει ένα γκεστ στη «Γενιά των 592 ευρώ», έχει πρωταγωνιστήσει στο θεατρικό «Caramel macchiato» και έχει παίξει έναν μικρό ρόλο στην ταινία «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι». Το να μοιράζεις τη μέρα σου ανάμεσα σε ένα πρατήριο βενζίνης και το θεατρικό σανίδι συνεπάγεται έλλειψη χρόνου και πολλές φορές ύπνου. Ωστόσο, όπως λέει και ο λαός, όταν αγαπάς αυτό που κάνεις τα προλαβαίνεις όλα με έναν μαγικό τρόπο. Οι συμπρωταγωνιστές του στο θέατρο τον επισκέπτονται κάθε φορά που αργά το βράδυ ξεμένουν από βενζίνη, ενώ οι πελάτες που γνωρίζουν τη δεύτερη ενασχόλησή του δεν διστάζουν να πάνε στο θέατρο για να τον δουν επί σκηνής: «Με ρωτούν συχνά αν η εξωτερική μου εμφάνιση έπαιξε ρόλο στο να μου ανοίξουν πόρτες όχι μόνο στο θέατρο αλλά και στη δεύτερη ιδιότητά μου, ως υπαλλήλου πρατηρίου καυσίμων. Κατά τα ψέματα, βιώνουμε την εποχή όπου η εικόνα έχει δύναμη. Μια συμπαθητική εμφάνιση σαφώς και μετράει».
Protothema.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου